Een eerste jaar als raadslid, hoe is dat? Wat is anders dan je verwacht had? En wat viel misschien wel wat tegen? Ons politieke radioprogramma In de Wandelgangen vroeg het een aantal raadsleden die net hun eerste jaar achter de rug hebben. Vandaag is Soler Berk aan de beurt van de VVD.
,,Inmiddels ben ik ruim een jaar raadslid in en vóór onze mooie stad. Het bijzondere aan dit ambt is dat je voelt dat het komt met verantwoordelijkheid voor Apeldoorn en haar inwoners. Waardevol om terug te blikken op mijn eerste jaar.
Bijzonder gegeven is dat ik als raadslid de stad al snel door andere ogen ben gaan zien. Het raadswerk maakt je nieuwsgieriger naar de verhalen van inwoners uit Apeldoorn en zorgt ervoor dat je nog meer gaat omzien naar je stad. Fijn, want dat is immers waarom je verkozen bent. Ik ervaar in ieder geval de verantwoordelijkheid dat je aangesteld bent om de ogen en oren voor de inwoners te zijn en hiernaar te handelen.’’
Samenwerken centraal
,,Als raad ben je gezamenlijk verantwoordelijk voor de stad. Daarom keek ik ook uit naar de samenwerking met andere raadsleden, het College, de vele betrokken ambtenaren en de griffie. Dit heeft mijn verwachtingen overtroffen. Ik ervaar een geweldige groep bevlogen mensen, die allen op hun eigen manier bijdragen om iedereen een beetje gelukkiger te maken in onze stad. Iets wat we soms wel wat meer met de stad zouden mogen delen.’’
Bouwen aan een mooie stad
,,In deze samenwerking mag je het natuurlijk ook oneens zijn met elkaar. Sterker nog, het mag best wel eens schuren. Het is namelijk leerzaam en nuttig om te debatteren en met elkaar van gedachten te wisselen. Zo komen we samen tot oplossingen en bouwen we samen aan een gelukkig Apeldoorn.
In deze zelfde samenwerking ben ik stiekem best trots op mijn eerste en unaniem aangenomen motie. Deze motie verzocht om samen met een raadswerkgroep en ambtenaren aan de slag te gaan om kaders neer te zetten voor een monitorinstrument voor het Sociale Domein.
Waarom zo’n monitor? Klinkt ingewikkeld en saai. Dat is het niet, daarom leg ik dit graag nader uit:
De gemeente besteedt honderden miljoenen euro’s aan maatschappelijke ondersteuning en ontwikkeling van onze stad. Denk aan preventie, onderwijs, (jeugd)zorg, bestaanszekerheid, en armoede aanpak. Ik wil oplossingen en ondersteuning waar onze inwoners wat aan hebben en passende oplossingen die toekomstgericht zijn.
Deze monitor gaat ons helpen om de juiste keuzes te maken voor en met onze inwoners. Naast koude cijfers, juist ook verhalen van inwoners die op een of andere manier geholpen worden door de gemeente of een beetje hulp nodig hebben. Deze verhalen en inzichten helpen ons om beter te sturen en om de basis voor alle Apeldoorners te versterken.
Ik vind het dan ook echt bijzonder dat ik hier samen met een geweldig team aan collega’s en inwoners een steentje aan mag bijdragen.’’
Op je handen zitten…
,,Er liggen nogal wat uitdagingen voor ons als stad. Zeker op maatschappelijk vlak. Daarin wil je het beste voor je stadsgenoten en veel van deze vraagstukken brengen haast en urgentie met zich mee. Daarin loop ik best wel eens tegen zaken aan waar ik buikpijn van krijg. Het gaat immers om het welzijn van onze inwoners. Dan wil je oplossingen en daarin wil ik altijd sneller dan vaak kan.
Ik ben wat ongeduldig van aard en wil vanuit mijn passie en beste bedoelingen soms nog wel iets teveel bemoeien met beleid. Zeker in zo’n eerste jaar wil je heel veel in beweging brengen en aanpakken. Eén geleerde les is dan ook dat voor de troepen uitlopen niet altijd effectief is en ruimte moet geven aan de collega’s in het stadhuis. Daar moet ik mijn weg nog wel eens in vinden. De kunst is dat je geduldig blijft volgen, vragen stelt waar nodig en het omarmen van de kleine stapjes die je neemt. Focus en blijven volharden op de dingen die je belangrijk vindt. En voor mij betekent dat soms gewoon even op je handen zitten en helpen waar gewenst.’’
Inwoners centraal
,,Als stad staan we dus voor grote uitdagingen als het gaat om jeugdbeleid, preventie, zorg, bestaanszekerheid en gelijke kansen voor onze inwoners. Ik wil de komende tijd mijn stinkende best doen om erop toe te zien, dat we dit doen op een manier waarbij de inwoners van Apeldoorn centraal staan. Dat we naast onze stadsgenoten staan en dat we vanuit perspectief acties en beleid met elkaar verbinden.
Met andere woorden; ik sta voor een Apeldoorn waar het uitgangspunt is dat voorkomen altijd beter is dan genezen. Een stad waar iedereen meedoet, we naar elkaar omzien en we dié dingen doen die positief bijdragen en gelukkig van worden.’’
