Ook nu weer; editie 2018 ligt op mijn deurmat. Al vele jaren, krijg ik ongevraagd, rondom deze periode, de onderwijskrant; Next Level, de voorlichtingskrant voor vervolgonderwijs Apeldoorn. Al vele jaren, de opvoeding achter de rug, vraag ik me werkelijk af, wat we er mee moeten. Het lijkt mij toch heel sterk dat achter elke Apeldoornse voordeur gegadigden zijn voor dit blad. Je zou toch denken dat elke middelbare school een decaan heeft, die toekomstige leerlingen dit blad in hun handen kunnen frommelen of stiekem in hun tas kunnen stoppen, voor zover de leerling tegenwoordig nog een tas hebben. Dat is toch hun werk?
Het liefst maar 48 tellende bladzijden, ja 48 tellende blad, moet toch een vermogen kosten, alhoewel ik geen enkele moeite ga doen om de cijfers te achterhalen. Je maakt de opdrachtgever er alleen maar belangrijk mee. En, wat te denken van de bomenkapper, de drukker en de verspreider: zij wrijven in hun handen van gelukzaligheid en denken een belangrijke bijdrage aan de samenleving te hebben geleverd.
Beste politieke partijen van Apeldoorn: zeg hier nou eens wat van. Bij mij gaat het regelrecht de papierbak in. En beste opdrachtgever, bespaar me volgend jaar dit blad, verspreid het op de scholen en tel vervolgens uw zegeningen en uw overgehouden centen.
