Wat zit er tussen onze oren, moet een eerste vraag zijn die een antwoord behoeft? De mensen die mij kennen weten dat ik in een scootmobiel met gekleurde windmolentjes voorop rij. Regelmatig krijg ik de opmerking dat het infantiel of kinderachtig is. Waar gaat dit over? Wie heeft dat tussen de oren van mensen gestopt en waarom geloven ze dat? Het zijn gewoon windmolentjes en die gekleurde dingen zijn leuk om naar te kijken als ze draaien zeker als de zon schijnt. Ik geef ronduit toe dat ik hiermee ook een statement neer wil zetten, gesprekken uitlok en het geinig vindt als er verwezen wordt naar die man met die paardenstaart en de windmolentjes op zijn scootmobiel.
Wat is kunst?
Vooral rond “Starting Point” laait die discussie nu weer op. Het moet in de oude staat hersteld worden anders is het schijnbaar geen kunst meer. Zeker ook over de vraag of het in eerste instantie wel mooi was zijn de meningen verdeeld. Nu hoeft kunst natuurlijk niet mooi te zijn maar dat is wel zo prettig zeker als het in de openbare ruimte staat.
Wat is kunst?
Nu het kunstwerk bekladderd is moet het werk van de kunstbarbaar natuurlijk zo snel mogelijk – koste wat het kost – ongedaan gemaakt worden.
of
Starting Point heeft er – door het werk van een onbekende kunstenaar – een dimensie bij gekregen.
We zitten zo vast tussen onze oren. Zo denkt men er bij Art Blanche ook over. Bij Art Blanche zijn ze met alle plezier bereid Starting Point in zijn oude staat te herstellen. Zij – de kunstenaars – vinden het leuk om dat voor de gemeente te doen en vragen daarvoor niet meer dan de materiaalkosten.
Zij hebben daarom het volgende bericht aan de wethouder van kunst en cultuur – Detlev Cziesso – verzonden:
Geachte heer Cziesso,
Naar aanleiding van het gebeurde, rond het kunstwerk Starting Point, willen wij het volgende onder uw aandacht brengen.
In de wandelgangen vernamen wij dat de gemeente het kunstwerk wil laten herstellen door de oorspronkelijke kunstenaar Olaf Metzel, tegen een vergoeding van rond de € 10.000,00.
Bij deze willen wij u aanbieden, als Apeldoornse kunstenaars van Stichting Art Blanche, het tegen onkosten te doen, waarbij wij slechts de verf en het gereedschap in rekening zullen brengen.
Wij beschikken over foto’s van het originele kunstwerk en kunnen het dus, zonder dat de toeschouwer het opvalt, terugbrengen in een kleurige staat.
Hiermee houdt de gemeente Apeldoorn geld over om het uitgespaarde bedrag aan zaken uit te geven, waar de gemiddelde Apeldoorn nog meer baat bij heeft.
Een andere optie is, om de suggestie van Edward Butter op te volgen, waarover hij schrijft in Apeldoorn Direct. nl.
Hij stelt voor het kunstwerk te laten voor wat het nu is, aangezien het “bekladden” van het werk een onderdeel is geworden van het verhaal achter deze kunstuiting. Dit is, naar zijn mening, juist een toegevoegde waarde en daar valt, naar onze mening, wat voor te zeggen.
Mocht u echter oren hebben naar ons aanbod om “de schade” voordelig te herstellen, hoeft u het ons maar te laten weten en wij trekken ten strijde 
Als Art Blanche zijn wij blij dat we onze stichting, middels een tegemoetkoming uit de gemeentekas, kunnen runnen. Als we, met deze actie, iets terug kunnen doen, zullen we dat vol overgave doen.
Met vriendelijke groet,
(namens Stichting Art Blanche)
Carlo de Vries
Coördinator
Email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Telefoon: 055 8795506
Mobiel: 06 46397685
Wat is kunst?
Waarom moet een Duitse kunstenaar iets aan ons kanaal neerzetten terwijl we zelf over tientallen kunstenaars beschikken? Is het meer kunst als het van ver komt of heeft één van onze ambtenaren toevallig iets met een kunstenaar in Duitsland?
Zoals het was. Het origineel dus zeg maar
Laat ik mijn mening eens geven:
Waarom vragen we het niet aan de burgers. Laat geïnteresseerde kunstenaars een concept indienen en laat de burgers het werk kiezen dat geplaatst moet worden. Zij zijn uiteindelijk de mensen die ermee leven moeten. Vindt u dat geen goed idee? Als de gemeente eens aan ons gaat vragen wat we willen en niet zoals laatst met het plein: kiezen uit vier objecten die – mijns inziens – allemaal waardeloos waren. Nee kiezen uit alle opties die de kunstenaars ons bieden.
Simpelweg omdat er geen antwoord is op de vraag “wat is kunst?”. Nou ja wel als we kiezen mogen natuurlijk. Want waarom zou dat gekleurde ding kunst zijn en nu het half grijs is niet? Is dat gewoon niet tussen onze oren geplant door anderen net als dat gekleurde windmolentjes alleen voor kinderen zouden zijn?
Zoals het is geworden nadat de tweede kunstenaar – ook wel vandaal of kunstbarbaar genoemd – aan de slag ging.
Wat denk u? Laat u eens horen in de reacties hieronder!
