Bijzonder is het zeker. Het podium van de grootste theaterzaal in de verre omtrek zat naar verhouding net zo vol als de publieksruimte. MMT (voorheen Apeldoorns Accordeon Orkest) is in eigen stad een fenomeen. Evenals als z’n dirigent en oprichter Henny Vels. Een witte raaf die zijn gelijke niet kent en ook niet zal vinden als het om zijn opvolging gaat. MMT is uniek in de meest letterlijke zin van het woord. M1 staat voor Multi. M2 voor Muziek en de T voor theater. En dat laatste schuurt een beetje, een heel klein beetje, maar toch. Multi klopt helemaal. Het orkest kent een grote bezetting, het aantal instrumenten is divers. Het orkest heeft een eigen achtergrondkoortje waarin zich een man met solo-kwaliteiten schuilhoudt: Frans Scholten. Vraag dat maar eens aan de mensen die er gisteravond bij waren. En twee zeer goede accordeonisten die ook voor het voetlicht mochten treden. Ilse Kok is op weg naar het conservatorium en wordt op die route begeleid door haar dirigent en leermeester. Thomas van Gerwen maakte de meest relaxte indruk. Hij hield contact met zaal en was niet alleen met zijn eigen kunstje bezig.
T van theater
Bij de allerjongsten is dat nog een probleem. Multi genoeg (zang, dans en instrumentaal) maar een goede muzikant in spe zijn is heel wat anders dan een nummer vertolken. De Enschedese tapdansertjes waren met hun debuut nog veel te veel bezig met hun voetenwerk om nu al in een schouwburgzaal te kunnen worden losgelaten en een elfjarige jongetje een tekst laten zingen die niet past bij zijn jeugdige leeftijd is ronduit een verkeerde keuze. Al die hoge knuffelfactoren ten spijt. Talent een podium bieden zoals Henny Vels dat nastreeft is een prijzenswaardige aangelegenheid, maar dat zou moeten worden gekoppeld aan een regie die weet wat T van theater inhoudt. Neem nu de zangeressen met hun gouden keeltjes en goed gekozen kleding, maar met een uitstraling van brons of hooguit zilver. Dat moet en kán beter.
Vels heeft geen problemen om facilitaire zaken uit handen te geven, de draden van wat zich daadwerkelijk op het podium afspeelt houdt hij echter al jaren het liefst in eigen hand. En dat is wellicht een valkuil als zich straks een colonne van tachtig mensen richting China in beweging zet. Het talent is dan weliswaar niet zo pril als gisteravond, maar jong genoeg om zich nog wat te laten kneden door een ervaren podiumcoach die voor de finishing touch tekent.
Te kritisch? Misschien. Maar als je na afloop alleen maar de muziek van de loftrompet krijgt te horen ga je bijna geloven in je eigen onfeilbaarheid. En als dat op de loer ligt, doe je een uitzonderlijk goed amateur-orkest met af toe professionele ambitie tekort. Ook verdient het lichtplan wat aanpassing. Iets minder een felle spot op de ogen van het publiek laten schijnen en het probleem is opgelost. Kleine dingen van een o zo mooie en tegelijkertijd leerzame uitvoering aan de vooravond van een tournee waarvan andere verenigingen in Apeldoorn alleen maar kunnen dromen. Straks in China kan Vels putten uit zijn reservoir van orkestrale hoogtepunten. Met wat puntjes op de i en wat extra aandacht voor de T speelt MMT straks zalen die zijn gevuld met 2500 Chinezen helemaal plat.
Concert MMT, zaterdagavond 16 juni, Orpheus Hanoszaal
