De rockers van Wild Romance deden zaterdagavond (8 juni), Saturdaynight, de Apeldoornse poptempel Gigant aan. Slechts 200 mannen en vooral vrouwen kwamen af op deze befaamde band en waren getuige van een avond met lekkere muziek, maar met dubbele gevoelens.
Wie Wild Romance zegt, denkt in eerste instantie aan, wijlen, Herman Brood. Hoewel deze rasartiest en grote persoonlijkheid over een maand reeds 18 jaar niet meer onder ons is, is zijn gemis bij velen nog altijd voelbaar. Ook tijdens dit optreden merkte ik dit persoonlijk zeer. Natuurlijk, blijven hangen in het verleden is gevaarlijk en de vergelijking tussen de huidige bezetting en die met een unieke frontman, zoals Herman was, is wellicht niet redelijk, maar toch kan ik niet aan dit gevoel ontkomen. Dat maakte van deze gig ook een optreden met twee gezichten.
Vooropgesteld moet worden gezegd dat het absoluut niet slecht was wat door de mannen werd voorgeschoteld. De band bestond uit leadzanger Edgar Koelemeijer, basgitarist Gee Carlsberg, drummer Jan ‘t Hoen en de gitaristen David Hollestelle en Dany Lademacher. Van deze bezetting waren de 2 laatstgenoemden de enigen die ook in de originele Wild Romance jarenlang hun capaciteiten op de snaren hebben laten horen en die ervaring was ook zaterdag te merken. Niet dat de andere muzikanten zwak waren, zeker niet, maar de stuwende kracht in het geheel was vooral Dany Lademacher die, met enkele vlammende solo’s, het publiek regelmatig in extase wist te brengen. Ook samen met Hollestelle wist hij het publiek te raken en als enigen het gevoel van de oude Wild Romance terug te brengen.
Hoewel ook de nieuwe nummers van de Wild Romance heel aardig in het gehoor liggen, waren het de bekendere Broodnummers die op het meeste enthousiasme van het publiek konden rekenen. De ballads “Turn it on” met een hele fraaie gitaarsolo van Hollestelle en de klassieker “Still Believe”, met een indrukwekkende interactie op gitaar tussen Lademacher en Hollestelle, waren in mijn beleving de absolute hoogtepunten. Ook toetsenist Otto Cooymans werd bij die nummers tot grote hoogte gestuwd.
De gig werd aangevangen en afgesloten met opzwepende woorden van Koos “coach” van Dijk. Koos is de oud-manager van Brood. Dat de Wild Romance momenteel weer bij elkaar zijn, is echter vooral de verdienste van drummer en zakenman Jan in ‘t Hoen. Hij haalde Wild Romance weer bij elkaar. De vraag is echter of men dit heden ten dage nog altijd onder deze bandnaam zou moeten doen. Lademacher en Hollestelle bevestigen muzikaal deze vraag weliswaar, maar desondanks zal, zonder hen, de oude Wild Romance met unieke Herman Broodvibe, niet meer aanwezig zijn. Dan blijft er een hele aardige band over, maar niet een die de sfeer van weleer kan terugbrengen. Maar misschien moet men dat ook niet willen en blijf ik, als groot fan van Brood, teveel in de nostalgie en het verleden hangen. In dat geval zal een andere naam voor de band helemaal geen gek idee zijn, want op deze wijze blijft de associatie met Herman bij vele fans immer van kracht.
Wat aldus overblijft na deze avond zijn dubbele gevoelens over Wild Romance na een muzikaal aangename avond. Ik zal de gekochte cd van de huidige Wild Romance dit weekend zeker opzetten, maar niet voor ik nu eerst een LP van Herman door de speakers laat schallen, al kijkend naar een van zijn prachtige schilderijen in mijn woonkamer. Ik beken, ik ben niet objectief.
Herman, je wordt nog steeds enorm gemist.
