APELDOORN - Wilfrido Plantijn zou gaan dansen voor de koningin. Zijn Antilliaanse dansgroep stond tien jaar geleden op de kruising in Apeldoorn te wachten op de koninklijke familie. Dat optreden kwam er nooit. Karst T. reed op de groep in. Acht leden raakten gewond en Wilfrido Plantijn overleed. Hij werd 71 jaar. Vandaag vertelt de familie Plantijn hun verhaal.
In haar kleine seniorenwoning in Amsterdam haalt Edisona Plantijn (85) herinneringen op aan haar man. Ze zit samen met haar zoon en dochter aan tafel en straalt als ze vertelt over Wilfrido. 'Dansen voor de koningin, daar keek hij al weken naar uit.' Wilfrido hield van dansen. Om goed voor de dag te komen, moest alle kleding van de Antilliaanse dansgroep worden versteld. 'Het was een hele klus om dat voor elkaar te krijgen, maar het lukte.'
Links Wilfrido, rechts zoon Rick, moeder Edisona en dochter Norayda. Tekst gaat verder onder de foto.
'Het was pappie, ik wist het zeker'
30 april 2009. Vroeg in de ochtend vertrekt dansgroep Expreshon Kultural vanuit Almere richting Apeldoorn. De tien dansers kunnen niet wachten om op te treden. Toch moeten ze geduld hebben. Na uren wachten komt daar eindelijk de koninklijke bus aan. De groep staat op de kruising bij de Naald als het noodlot toeslaat. De dansers worden van achteren aangereden door een zwarte Suzuki Swift die in volle vaart het publiek inrijdt. Karst T. zit achter het stuur.
Wilfrido's dochter Norayda is soep aan het maken als haar man vanuit de woonkamer roept: er rijdt een auto tegen de Naald. Ze snelt naar de televisie en samen kijken ze naar de beelden. Al snel denkt ze haar vader te zien. 'Het was pappie. Ik wist het zeker. Ik herkende hem aan zijn kleding', zegt Norayda.
Als haar broer Rick het nieuws hoort, rijdt hij met zijn moeder naar Apeldoorn. Op de radio horen ze dat een vierde slachtoffer is overleden. 'Ik voelde meteen: dat is mijn vader.' In het ziekenhuis zien ze de leden van de dansgroep. Iedereen zit er verslagen bij. Zeven leden zijn gewond, waarvan twee zwaargewond. Wilfrido is de enige van de groep die het niet overleeft. 'Hij was waarschijnlijk de eerste persoon die Karst T. raakte toen hij in volle vaart de kruising bij de Naald opreed. Mijn vader had geen schijn van kans', zegt Rick.
Omroep Flevoland maakte afgelopen maand een documentaire over Wilfrido Plantijn. Kijk hier naar een korte impressie daarvan. Tekst gaat verder onder de video.
Afscheid in Curaçao
De eerste dagen heeft de familie geen rust. Het huis van Rick is de uitvalsbasis. De hele dag gaat de bel en loopt er familie over de vloer. Er moet veel worden geregeld. Het gezin woonde lang op Curaçao. Wilfrido was er kapitein op een sleepboot, in dienst van Shell. Ze hadden er als gezin een mooi leven. Wilfrido werkte hard en na het werk maakte hij tijd voor de kinderen. Samen maakten ze huiswerk en speelden ze spelletjes. 'Hij was een echte valsspeler. Hij wilde bij monopoly altijd de bank zijn en kocht de duurste huizen', zegt dochter Norayda.
Zoon Rick maakte in 1996 als eerste de oversteek naar Nederland. Hij wilde zijn moeder in de buurt hebben en haalde haar naar Nederland. Wilfrido woonde tot zijn pensioen op Curaçao en volgde uiteindelijk ook, op voorwaarde dat hij wel iets te doen moest hebben. Rick regelde een moestuin voor hem. Wilfrido had het naar zijn zin in Nederland. Maar als hij begraven zou worden, dan moest dat toch echt op Curaçao zijn.
De dagen na het koninginnedagdrama stonden daarom in het teken van zijn afscheid in Nederland en zijn begrafenis op Curaçao. De dag na de grote herdenking in Apeldoorn vertrekt de hele familie op 9 mei samen met de kist van Wilfrido richting het eiland. Tijdens de uitvaartdienst herdenken ze hem, luisteren ze naar zijn favoriete muziek en troosten ze elkaar. Ze begraven hem in het familiegraf.
Tekst gaat verder onder de foto
Ontmoeting met ouders Karst T.
Ondanks het grote verlies van Wilfrido is de familie niet boos op Karst T. Vier maanden na het koninginnedagdrama besluiten ze dat ze de ouders van Karst T. graag willen ontmoeten. Slachtofferhulp regelt dat de families elkaar op een neutrale plek kunnen treffen. Het wordt de kantine van een kerk in Hilversum. Daar condoleren ze elkaar. Edisona en de moeder van Karst T. troosten elkaar huilend in elkaars armen.
Edisona herinnert zich het moment nog goed. 'Zijn ouders hadden het heel erg moeilijk. Zij zitten nog steeds met een schuldgevoel. Wij zijn niet boos op hen. Zij hebben dit ook niet gewild en hebben net als wij een gezinslid verloren.'
Nu tien jaar later heeft de familie het nog steeds zwaar met het verlies. Voor zus Norayda is het vooral belangrijk om vader te blijven herinneren. 'Als we dat doen, blijft hij voor altijd bij ons.' Zoon Rick werd laatst door zijn werkgever naar huis gestuurd. 'Alle emoties komen weer boven. Vooral de mooie herinneringen maken het zwaar', zegt hij. Opmerkelijk om nog te noemen is dat Rick eigenlijk ook zou gaan dansen in Apeldoorn. 'Mijn vader hield dit tegen. Geen idee waarom, maar hij bleek mijn reddende engel. Ik had zeker naast hem gestaan op die dag.'
De familie Plantijn bij het monument in Apeldoorn. Het monument is een herinnering aan de zeven slachtoffers (de tekst gaat verder onder de foto):
Familiedag
30 april is inmiddels de jaarlijkse familiedag geworden. Ze brengen op die dag samen een bezoek aan het monument in Apeldoorn. Ze leggen er bloemen neer en steken kaarsjes aan. Ze herdenken dan ook René, de broer van Rick en Norayda. Hij kwam in 1999 net als zijn vader om bij een auto-ongeluk. Ook hij werd van achteren aangereden.
De hechte familieband helpt om het verdriet te verwerken. Na het bezoek aan het monument gaat de familie altijd naar het huis van Rick in Almere. Het is nog steeds hun vaste uitvalsbasis. Er wordt dan gedronken, gegeten en gedanst. Zoals Wilfrido het had gewild.
De documentaire 'Dansen voor de Koningin' is zaterdagavond 27 april te zien bij Omroep Flevoland.
Dit is het vijfde en laatste deel in de serie verhalen over Koninginnedag 10 jaar later. Lees ook:
