In Beeld: Peter Dorenbos fietst zich vrij

„Zonder passie komt de boodschap niet over. Als ik in mijn koeriersoutfit bij een potentiële klant kom, heb ik de wind al in de rug.” zegt Peter Dorenbos, eigenaar van Fietskoeriers Apeldoorn. Peter werkte 7 jaar bij een bedrijf waarbij de vier muren zo beklemmend op hem inwerkten dat hij er ongelukkig van werd. Hij wist dat hij iets anders moest doen, maar wat?

Je bent eigenaar van een bijzonder bedrijf waarin vrijheid een belangrijke waarde is. Hoe kwam dat tot stand?
„Na mijn middelbare school, had ik al wel het idee om ondernemer te worden. Maar wat? Daarom ben ik begonnen met Small Business en Retail Management. Al snel kwam ik erachter dat ik daar toch niet op mijn plek zat. Zeg maar, 10% lesaanbod, was relevant voor mij. De rest niet. Ik ben ermee gestopt.

Daarna heb ik zeven jaar als filiaalmanager gewerkt bij Belcompany. Daar heb ik veel geleerd, maar de vier muren van de winkel kwamen steeds meer op me af. Het was echt knellend en ik werd ongelukkig en wilde ermee stoppen. Opnieuw de vraag, wat dan? Twee maanden ‘soulsearching’ in Amerika gaf mij op een of andere manier richting. Ik zag daar in San Francisco de eerste ‘bikemessenger’. Weet je wat ik dacht?” Peter wacht even en zegt dan lachend: „Mooie fiets. Echt! Daarna was het weer weg.”

Dat was dus het begin van je zoektocht naar een nieuw doel in je leven?
„Achteraf, is daar wel het zaadje geplant alhoewel ik me daar niet bewust van was. Terug in Nederland heb ik geprobeerd die ‘mooie fiets’ na te maken. Maar, hahaha, ik kan beter een fiets uit elkaar halen dan in elkaar zetten. Dus toen toch maar weer naar mijn werk. Kennelijk was het nog niet helemaal duidelijk. Maar ik raakte vaster en vaster te zitten. Als een zombie reisde ik in de trein naar en van het werk. ’s Nachts kon ik niet meer slapen en mijn gedachten gingen op hol. Op een nacht, ik lag weer wakker, ben ik op de fiets gestapt en gaan rijden. Thuisgekomen, pakte ik een schrijfblok en schreef, schreef en schreef. De ideeën rolden eruit, het leek niet te stoppen. Alsof mijn schedeldak open lag en er bloemengieter boven hing. Toen ik alles had opgeschreven, wist ik het: ik word fietskoerier. Mijn verhaal van die nacht, is ook mijn businessplan geworden.”

Wat is dan jouw drijfveer om dit te doen?
„Een belangrijke drijfveer is vrijheid. Dat heb ik in dit werk op verschillende manieren. Weet je, ik kan mijn dagindeling zelf bepalen en dat is niet van 9 tot 5. Dat is al een manier van vrijheid. Want als je doet wat je leuk vindt, krijg je meer gedaan in korte tijd. Ik verdoe geen tijd en houd dus over om in andere zaken te stoppen. Mijn privé vind ik net zo belangrijk als mijn werk. Daarnaast ben ik veel buiten. Met mooi zonnig weer, is het fantastisch. Regent en waait het, dan ervaar ik de natuur met zijn elementen. Ik heb dus echt niet het gevoel dat ik naar mijn werk ga.”

Je bent een jonge DGA en hebt in je bedrijf 16 mensen in dienst. Hoe zit het nu met de behoefte aan vrijheid?
Peter lacht: „Ik ben inderdaad een zogenaamde directeur grootaandeelhouder (DGA). Maar, fietskoeriers zijn over het algemeen vrije geesten, ze komen automatisch op dit werk af. Het is ook aanlokkelijk, zeker in de zomer, maar ook als je gewoon van de buitenlucht houdt. Daarbij vind het belangrijk iedereen zo op te leiden dat ze alles kunnen. Van post halen en brengen, tot het frankeren. Iedereen die hier werkt, is ook verantwoordelijk voor zijn aandeel. Ik wil dat niet allemaal controleren. Daar moet ik blindelings op kunnen vertrouwen. Nou ja, die vrije geesten willen dat ook niet hè. Zo is er een goeie match en vervullen we daarin elkaars behoefte.”

Duurzaamheid is nogal een thema. Je speelt daar goed op in. Deed je dit vanuit een bepaalde visie?
„Oei, dat is toch een moeilijke vraag. Er wordt wel onderschat hoe belangrijk duurzaamheid is, maar dat klinkt dan weer zo ‘hip en clichématig’, dus daarom zeg ik het liever niet. Joh, ik wil gewoon in een mooie stad wonen en werken, een stad die schoon is. En bijdragen aan een gezonde natuur, wat denk je daarvan? Weet je dat Apeldoorn een van de meest vervuilende steden qua fijnstof is? Apeldoorn tekende bijvoorbeeld niet de zogenaamde Greendeal waarin doelen zijn gesteld voor duurzamere stadslogistiek. Wij willen werken aan die stadslogistiek.

Dus, duurzaamheid gaat samen met commerciële groei?
„Zeker wel. We hebben dan ook de ambitie om te groeien. Er is zoveel te verbeteren aan de stadslogistiek. Door goed samen te werken met de fietskoeriers in andere steden vormen we een netwerk en aan de randen van de stad, treffen we elkaar in zogenaamde ‘hubs’. Van daaruit starten de fietsers hun haal- en brengservice in de stad. Dat noemen we de ‘first mile’ en dat scheelt dan heel wat auto’s/bestelbusjes in de binnenstad en het vermindert de files. En dan de pakketten die we verzamelen, die kunnen voor Groningen of Amsterdam zijn. Via Fietskoeriers.nl wordt dat opgehaald in de Apeldoornse ‘hub’ en naar de ‘hub’ in Amsterdam gebracht en vice versa. We willen groeien naar 200 adressen in Apeldoorn en daarmee houden we een flink aantal fossiele voertuigen uit de binnenstad. Eigenlijk simpel toch?”

Peter je bent vanuit je behoefte aan vrijheid bezig met duurzaamheid en draagt bij aan een schone stad. En daarbij wil je groeien. Zijn er voor jou ook grenzen? 
Peter denkt even na, en zegt dan: „Soms kan het me niet snel genoeg gaan. Het liefst had ik de grootste klanten al willen bedienen met elektrische auto’s. En dan is daar ook direct de grens. Want je kunt belemmerd worden door je eigen succes. Als je ambitie groot is en de groei gaat sneller dan je aankunt, heb je een probleem. Er zijn dingen die ik niet kan, dan moet ik dat ook aan anderen laten en niet zelf willen doen. Verder wil ik mijn klanten allemaal kennen. Dat heeft consequenties voor de groei en grootte van mijn bedrijf. Om korte lijnen behouden, moet ik soms langzamer gaan. Dus, ik word geconfronteerd met het oefenen van geduld. Goede groei heeft namelijk ook tijd nodig. Mijn droom is dan ook om gebalanceerd te groeien. Ik wil langzaamaan meer richting het managen van mijn bedrijf. En continu werken aan onze visie en ambitie. Dit samen met mijn collega’s.”

Peter treft een van zijn koeriers en ze wisselen even wat informatie uit. Dan zegt hij nog: „Ik denk echt dat we veel duurzamer kunnen werken. Maar los daarvan is het ook leuk om te pionieren. De gevestigde orde uitdagen. Daarom ben ik ondernemer en wil ik niet voor een baas werken. Het zijn mijn ideeën die ik wil uitwerken. En dat mag ook best een keer mislukken, je daagt ook vooral jezelf uit.”

Wat zijn je toekomstdromen en wat gaan we daarvan merken?
„Ik wil mijn vleugels uitslaan naar andere steden en zoals ik al zei meer managen en meer bezig zijn met je missie en visie. Door ontwikkelen en werken. Samen met de juiste mensen om mij heen die autonoom werken. Ondertussen is het misschien ook tijd om de missie en visie onder de loep te nemen. Want de naam Fietskoeriers Apeldoorn, dekt niet meer de lading omdat we al buiten de stadsgrenzen werken. Tijd om dat onder de loep te nemen.”