Mieke van Tergouw is een bekende in de mensport. Ze werd in 1995 wereldkampioen met haar tweespan in het Poolse Poznan. En dat ze een echt paardenmeisje is, wordt duidelijk door haar indrukwekkende CV op dat terrein. Als eigenaresse van het veelzijdige paardensportbedrijf Riant Equestrian Centre in Beekbergen leidde ze talloze spannen op tot het hoogste niveau. Dat doet ze in het binnen- en buitenland. Daarnaast houdt ze zich bezig met de in- en verkoop van menpaarden en is ze actief als organisator van de internationale menwedstrijd in Beekbergen.
Liefde voor paardensport heb je in je, of ontstaat dat door ermee bezig te zijn?
,,Ik denk dat ik het bij mij is gegroeid. Onder andere door het enthousiasme van thuis van mijn vader en mijn zus. Zij waren actief in tuigpaardensport als hobby. Bij deze vorm gaat het erom dat de paarden in een paar minuten een mooie bewegen laten zien. Daar worden ze op beoordeeld. Samen hebben ze vele prijzen gewonnen. Ik vond het ook prachtig, maar ze vonden me nog te klein. Ik weet nog dat ik me een keer verstopt heb in een vrachtwagen om mee te mogen naar een wedstrijd. Nou, dat was even paniek, uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar en mocht mee. Gelukkig maar, want die vonk was overgesprongen op mij en door me te verstoppen wist mijn vader dat het serieus was bij mij.” zegt ze lachend.
Jij bent vooral bekend van het mennen. Dat is anders dan de tuigpaardensport waarbij je maar één paard voor de koets hebt. Vanwaar de overstap?
,,Dat is inderdaad zo. De mensport is veel breder en mijn vader pakte dat op. We reden op de Posbank in Rheden. Hij kende Sem Groenewoud, een bekende in de paardenwereld. Hij gaf bijvoorbeeld les aan prinses Beatrix en Willem Alexander hier op Het Loo. Sem zag dat er een manege te koop stond in Beekbergen: Finmarken. Mijn vader heeft die gekocht in 1987.”
En toen de doorgroei naar topsport?
Mieke kijkt even voor zich uit en bevestigt dat: ,,Daar kon ik me verder ontwikkelen. Dat wilde ik ook. Gewoon de beste zijn. Eerlijk gezegd had het ook wel te maken met bewijsdrang richting mijn vader. Misschien hoort dat wel bij het zijn van de jongste in een gezin. Ik kijk er echt positief op terug alhoewel het bloed zweet en tranen kostte. Topsport is zwaar. Je moet veel dingen laten: sociaal leven op een laag pitje en dat terwijl ik hou van een feestje hé? Maar ook het afzonderen, gezond leven en focus om iets te bereiken. Mijn vader maakte het me daarbij ook niet makkelijk. Hij wist dat je met weerstanden om moest kunnen gaan om wat te bereiken. En dat ik bij alles moest kijken naar de lange termijn als ik dit wilde laten groeien, maar het ook bedrijfsmatig door te zetten. Hij zei dan altijd dat als ik van een kromme een rechte kon maken, pas recht van spreken had. Weet je dan kon ik hem wel schieten. Maar als ik die lessen niet had gehad dan had ik dit niet bereikt.”
Als topsportvrouw heb je vele prijzen gewonnen. Dat moet geweldig geweest zijn.
Mieke moet lachen: ,,Dat is ook zo. Ik ging er echt voor. Op mijn 15e kwam ik in Beekbergen wonen. Ik wilde niet naar school en spijbelde. Ik heb menig leraar doen geloven dat ik mijn moeder was. Nou ja, uiteindelijk viel ik dan toch door de mand. Maar ik was echt in de stal en met de paarden en de sport bezig. Ik was klaar voor het grotere werk. Aangezien je pas als 16-jarige mee mag doen aan wedstrijden, moest ik op mijn 15e in een voorronde meedoen en als ik die test doorstond, mocht ik deelnemen aan de Nederlandse Kampioenschappen. Daarna volgden er nog vele en vele titels. In die tijd reed ik met pony’s. Dat is een vak apart, want je moet ze veel tactvoller behandelen. Ze zijn eerder gepikeerd en dan krijg je niks meer voor elkaar. Dat was een geweldige leerschool. Kijk naar vierspanmenner Bram Chardon, die deed dat ook. Met paarden is het anders, maar met name dat tactvolle mennen, werkt dan in je voordeel.”
Het hoogtepunt was het WK in Polen, daarna heb je je focus verlegd?
,,Het winnen van het WK in Polen was inderdaad het hoogtepunt. En ik won vele jaren achtereen Nederlandse Kampioenschappen en andere prijzen. Toen kwam wel het gevoel dat ik ook aandacht wilde geven aan andere zaken. Want wedstrijden rijden kost geld en ik wilde het ook zakelijk voor elkaar hebben. Er moest dus gewoon ook brood op de plank komen. Hierin heb ik ook weer met mijn vader opgetrokken, maar hij wilde het hele pakket aanbieden. Dat voelde uiteindelijk toch niet goed. Dus ook hier kwam het moment dat ik mijn eigen plan moest trekken. Ik besloot daarom dat te doen waar ik goed in ben en dat is uitblinken met de stal Riant Equestrian Centre voor in- en verkoop van paarden en daarbij de beste service bieden. Laat de koetsenmaker de koetsen maken en de tuigenmaker de tuigen.”
Riant ligt tussen Apeldoorn en Beekbergen, voor mens en dier, op een unieke locatie. Een plek waar je je op vakantie waant.
,Ja, echt. Mensen komen van heinde en ver. Veel buitenlanders ook, Italianen, Spanjaarden en Amerikanen uit het topsegment vinden het hier geweldig. De Hongaar die hier voor de wedstrijden dressuur kwam, is nooit meer weggaan. Dat is heel fijn en ook een bevestiging voor ons. Het is heerlijk om hier gewoon lekker te zijn na een wandeling en fietstocht. En er is altijd wat te beleven.”
Mieke leeft voor de mensport. Ze begeleidt veel menners, verkoopt en traint paarden en heeft met name veel passie in het begeleiden van de jeugd naar het wereldniveau. Ze levert haar visitekaartje af door keer op keer met haar team van Riant Stables goede paarden op te leiden en te verkopen aan befaamde menners als IJsbrand Chardon, Boyd Exell, Chester Weber en vele andere internationale en recreatiemenners paarden.
Aan het einde wil ze nog kwijt dat ze de sport naar een hoger plan wil tillen in de hele breedte: ,,Dat is mijn passie! En over de handel in paarden? Ik wil pas verkopen als ik zie dat het paard en de mens, beiden qua karakter, bij elkaar passen. Dat is een belangrijke basis van het samenspel tussen mens en dier.”
