Een zomerse dag in de herfst, het is zaterdag 6 oktober 2018, de klimaatverandering lijkt toch een serieuze zaak te zijn. Het is ook de dag dat Pechtold het genoeg vindt en we 2 miljard eurootjes dividend in onze zak kunne stoppen. Op deze zaterdagavond speelt tot ons genoegen, in een redelijk gevulde Hanoszaal, het Gelders Orkest Brahms en Schumann. Wat wil een mens toch meer?
Het Gelders Orkest, met als gastdirigent Martin Sieghart, heeft in Apeldoorn een trouwe schare fans, die met name geboren en getogen zijn in de sobere jaren vijftig. Vanavond worden we getrakteerd, werkelijk getrakteerd op het 2de pianoconcert van Brahms, uitgevoerd door Hannes Minnaar, een meester op de piano.
Hannes Minnaar, winnaar van o.a de Nederlandse Muziekprijs van 2016, is een heerser op de piano, en in staat, samen met het Gelders Orkest, het publiek in vervoering te brengen. Verbijsterend mooi is om te constateren hoe dirigent, orkest en Hannes de aanwezigen laten genieten van dit prachtige werk van Brahms, dat hij schreef tussen 1878 en 1881. Vooral het lieflijke Andante roept een sfeer op van weemoedigheid, een verlangen naar rust en vrede, het gedoe van de buitenwereld voor even vergeten. Het maakt het hoofd leeg en schept zo de mogelijkheid tot nieuwe inspiratie.
Na de pauze wordt de lentesymfonie van de romanticus Robert Schumann gespeeld, een lekker fris en spontaan stuk. Je voelt als het ware de lente: sprankelend, huppelend, aan de vooravond van een verjaardag: altijd leuk!
Een mooie avond, het kan niet anders gezegd worden. Opgetogen en energiek verlaten we de zaal, verlangend naar een nieuwe dag. Met dank aan het Gelders Orkest.
Orpheus, 6 oktober 2018, Pedro Waldenaar
