Emiel Bruggeman kan het nauwelijks geloven. Het misbruiken van kinderen door geestelijken. Van dorpspastoor tot kardinaal. Nu zelfs de Heilige Stoel het deksel van de beerput heeft gelicht acht de beeldende kunstenaar uit Apeldoorn het hoog tijd om als voormalig misdienaar wat van zich te laten horen. Met een kunstwerk uiteraard. ,,Nee, niet te zien in CODA’’, zegt Bruggeman verwijzend naar een expositie waar tientallen van zijn collega’s met hun werk dingen naar een prijs van 10.000 euro. ,,Daar doe ik niet aan mee.’’
Bruggeman is echter een boegbeeld in de Apeldoornse kunstwereld. Een aantal spraakmakende beelden (van het Koninklijk Huis tot Ronald Trump) maakte het nodige in de stad los. Deze keer stelt hij misstanden in de Rooms-Katholieke Kerk aan de kaak. Op zijn manier, met milde spot. Als kind was hij misdienaar, maar meneer pastoor en zijn medewerkers hebben zich in Apeldoorn altijd fatsoenlijk tegenover hem gedragen.,, Al vond ik het wel altijd een raar sfeertje daar. Als tienjarig jochie heb ik het niet lang volgehouden.’’
Tot groot verdriet van zijn moeder die in haar eentje voor vier kleine kinderen moest zorgen. ,,Ik was een kwetsbaar kind’’, zegt Brugggeman. ,,Mijn vader overleed toen ik vier jaar was. Mijn moeder vond troost in de kerk en dacht er goed aan te doen om het geloof over te brengen.’’
Het was bij Emiel zaaien op barre grond. Het geloof kreeg bij hem geen mogelijkheden om wortel te schieten. Toen niet en nu niet. Toch zie je zijn afkomst in zijn werk terug. Bruggeman maakt gebruik van bestaande heiligenbeelden die hij vervolgens onthoofdt om er dierenschedels voor in de plaats te zetten. Het beest in de mens. Zijn manier om machtsmisbruik te benadrukken. ,,En het verzwijgen daarvan’’, voegt hij daaraan toe.
