Gare Du Nord deed afgelopen week voor het laatst Gigant aan, alvorens ze een sabbatical nemen. Zo’n 200 bezoekers waren getuige van het optreden van deze Jazzy Lounge Band. Voor het echter zover kwam, was het de beurt aan Inge van Calkar om het publiek op te warmen.
De opkomst van dit grote talent, ze was ook te zien bij het programma “De beste Singer/songwriter van Nederland”, was veelbelovend. In maagdelijk witte, sensuele, outfit en met een glimmend witte gitaar in de aanslag kwam Inge het podium op, geflankeerd door drie muzikanten. Het was in het begin echter aftasten om een goede interactie met de, nog niet bepaald in grote getale toegestroomde, bezoekers te krijgen. Apeldoorns publiek enthousiasmeren is een lastige uitdaging, dat zal hoofdact GDN later ook ervaren. Pas bij het spelen van de huidige single “River”, veelvuldig gedraaid door Rob Stenders, kwam het publiek los. Muzikaal gezien was het bepaald niet slecht wat Inge en haar mannen voorschotelden. Catchy nummers die op elektronische wijze de alternatieve hoek opzochten en het gevoel van de jaren tachtig naar boven brachten. Of de muziekstijl passend was bij de jazzy tonen van de hoofdact valt over te discussiëren, maar het zat goed in elkaar en we zullen Inge van Calkar nog echt wel horen in de toekomst.
Op het moment dat de hoofdact, Gare du Nord, het podium betrad was de zaal aanzienlijk gevulder dan bij de pre-act. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik GDN diverse malen live heb gezien, vanaf hun oprichting in 2001 en ik vele goede gigs van hen heb ervaren. Desondanks werd de laatste tijd ook te vaak de muzikale automatische piloot gevonden, zo ook de laatste keer dat zij Gigant aandeden. Ik was dan ook zeer benieuwd of ze dit keer wel vol overtuiging het Apeldoornse publiek konden raken en bespelen. Uiteindelijk lukte dat ten dele, maar dat lag zeker niet aan de band.
Deze laatste tour van GDN, voor ze in retraite gaan, was vooral gericht op de nummers van hun grootste succes album, het prachtige Sex ‘n Jazz uit 2007. Uitstekende nummers die ook in Gigant fraai en swingend werden gebracht. De bandleden en de sexy zangeres met zwoele stem, Dorana Alberti, deden wat ze konden om het publiek op te warmen, maar toch werd het publiek wisselend geraakt. De voorste rijen swingden en reageerden vol enthousiasme, maar het dak ging er desondanks niet van af, al klonk het allemaal prima. Muzikaal viel vooral saxofonist Tom Beek op. Met vele uitstekende jazzy solo’s was hij echt de spil en de brug naar de frontvrouw en de andere bandleden, al waren ook enkele solo’s van gitarist Aron Raams bijzonder fraai te noemen.
Hoogtepunt echter van de avond waren niet de swingende nummers van het “Sex ‘n Jazz” album, maar twee ballads van recentere albums. Het nummer “Stronger” werd prachtig neergezet, echter de muzikale parel van de avond was het slotnummer “We still grow”. Een zeer gevoelig nummer dat bij velen binnenkwam en bij schrijver dezes voor het nodige kippenvel zorgde. Verrassend was dan ook dat het moeilijke Apeldoornse publiek door Dorana Alberti tijdens dit nummer in volledige stilte werd gedompeld, zeldzaam bij optredens, maar een verademing om te constateren.
Concluderend kan je zeggen dat het wellicht goed is dat GDN de komende tijd andere muzikale paden gaat bewandelen. Het zal de originaliteit en creativiteit na al die jaren goed doen. Hun oeuvre bestaat nu uit tien heerlijke albums en in de toekomst zullen daar nog ongetwijfeld diverse schijfjes en plaatjes bij komen. Wel hoop ik zeer dat er in de komende periode nog wel een fraaie livecompilatie op DVD uitgebracht gaat worden, want GDN heeft al bij veel optredens laten horen dat het dak er wel af kan gaan. GDN, tijd voor een sabbatical, “Let it grow” en kom daarna vol overtuiging weer on Stage.
Gare du Nord, 1 November Gigant
