De broers hebben hun ogen goed de kost gegeven en wellicht heeft Luigi Paolotti, de twee nieuwe exploitanten van zijn pand aan de Hoofdstraat nabij het Caterplein, ook nog het een en ander toegefluisterd. Ihab Youssef vat het verhaal rond het nieuwe restaurant Despacito kort samen: „Apeldoorn is Arnhem niet. Daarom doen we het hier anders dan in de stad waar wij al een Zuid-Amerikaans restaurant hebben.’’
Youssef glimlacht als het woord behoudend valt. Hij spreekt liever van een wat ander publiek, wat minder internationaal. „In Arnhem zitten we aan de Rijnkade. Daar komen ook veel buitenlandse toeristen die wat meer overhebben voor een mooie, exclusieve biefstuk. Dat kan in Apeldoorn ook, maar wij bieden daarnaast de mogelijkheid om vlees uit Europa te eten. Zo blijft het voor iedereen betaalbaar.’’
Vlees uit Argentinië heeft zo z’n prijs legt Youssef uit. „Het is het beste vlees dat Zuid Amerika te bieden heeft. Dat heeft met het ras van de runderen te maken en het gras dat ze eten. Brazilië is goede tweede en Uruguay derde. Wij importeren ons vlees vers. Dat wil zeggen gekoeld en gerijpt. Niet bevroren dus. Nee, ook niet gerijpt in een gekoelde droogkast, want dan praat je over heel andere prijzen en over een heel ander type restaurant.’’
We vragen hem nog wat concreter te zijn. Het verschil in prijs per entrecote, ribeye of kogelbiefstuk. „Kies je voor het door ons uit Argentinië geïmporteerde vlees, dan betaal je gemiddeld per hoofdgerecht zo’n vijf euro meer. Maar je hebt zoals gezegd ook de keuze om voor goed en wat minder duur vlees uit Europa te kiezen. Ook gewicht het van de steaks is verschillend. We hebben ze van 200 tot 300 gram.”
Kostenbesparend
Met Apeldoorn erbij hebben de in Egypte geboren gebroeders straks drie zaken. Want in Dieren hebben ze een Italiaans restaurant. Waarom ze dat in Apeldoorn niet gaan doen is voor het duo klip en klaar: Apeldoorn heeft veel Italiaanse restaurants. „Te veel. Bovendien kunnen we kostenbesparend werken doordat we twee Zuid-Amerikaanse zaken hebben. Daardoor houden we de prijzen vriendelijk.”
De restaurateurs weten dat ze niet onder het hoofdstuk duurzaam vallen. Het vlees komt deels van ver en de productie van vlees is al jaren een heet, ecologisch hangijzer. „Wij respecteren ieders mening, maar wij zijn echte vleeseters”, Iaat Youssef weten. „Al hebben wij straks ook voor vegetariërs wat te bieden. Er staan ook nog wat Mexicaanse gerechten op de kaart. Net als kip, vis (hele dorade), lamskoteletjes en spareribs van het varken.”
Straks is de eerste week van november. Dan gaat ’Despacito’ (rustig an) open. Een exacte datum is er nog niet en dat heeft niets met de inrichting te maken, want die is op een paar details na af. „De kaart ligt nog bij de drukkerij. Het is voor ons nog even een afwachten of we voor- of achterin de week opengaan.”
Rest nog de wijnkaart. Met een recht-evenredige vertegenwoordiging van Zuid-Amerika met hoofdrollen voor Argentinië en Chili. Per fles (huiswijn tussen de 18 en 20 euro of 4 euro per glas) tot robuuste Malbec, het visitekaartje van de twee buurlanden. Hun grootste troef? „Onze grill met houtskool. Dat proef je.”
