De jongste Apeldoornse gemeenteraadsfractie maakte zich op vrijdag 7 juni bekend onder de naam Groei & Toekomst. Lilian Haak keert terug in de gemeenteraad van Apeldoorn. Ze komt binnen via de kieslijst van de VVD en heeft besloten om niet tot de VVD fractie toe te treden. Eerder maakte ze wel deel uit van deze fractie. Op zich een bijzonder besluit. Immers je zou verwachten dat iemand bij terugkeer ook weer deel wil uitmaken van de groep waarmee je zij aan zij in de verkiezingsstrijd hebt gestaan en waarmee je de zetels voor de je partij hebt verzameld. Feit is dat de wet niet eist dat je tot de fractie toetreedt.
Zelfstandige raadszetels
Zelfstandig geworden raadszetels leiden altijd weer tot de discussie of de wet niet gewijzigd moet worden, zodat wanneer iemand zijn of haar binding met de partij verliest de zetel terug gaat naar de partij. Ik vind deze gedachte begrijpelijk en zelfs verleidelijk, maar ben het daar desondanks niet mee eens. De positie van het individu is in mijn ogen meer kwetsbaar dan die van de partij. De rol van de partij is actueel bij de kandidaatstelling. Het zou te makkelijk zijn als een partij achteraf, na het binnen halen van de stemmen, de lijst alsnog zou kunnen aanpassen door kandidaten te diskwalificeren. Mijns inziens moeten de partijen hun verantwoordelijkheid bij de kandidaatstelling heel stevig oppakken. Tijdens het ‘sollicitatiegesprek’ moet de kandidaat goed de nieren geproefd worden. Meer onderzoek en contact opnemen met referenties lijkt me een goede aanvulling. Het komt nogal eens voor dat kort voor de kandidaatstelling allerlei mensen bij de politieke partijen komen ‘binnenvliegen’. Soms ook hebben deze mensen volgens verwachting een aardige achterban en zijn ze daarom aantrekkelijk op de kandidatenlijst. Deze mensen hoog op de lijst zetten brengt een risico met zich mee dat je als partij met open ogen neemt, want ik ga ervan uit dat de sollicitanten tijdens de gesprekken oprecht aangeven wat hun motivatie is en hoe ze willen acteren. Mensen opnemen die de partijcultuur niet kennen blijft sowieso een risico dat je in moet schatten en waarmee je daarna moet leven. Ook als het een keer anders loopt.
Nut en noodzaak
Na de installatie van het nieuwe raadslid zal Apeldoorn snel overgaan tot de orde van de dag. De Apeldoornse raadsleden kunnen zakelijke geschillen en persoonlijke omgang met elkaar goed scheiden. Dat is heel prettig, want de kwaliteit van het bestuur heeft er baat bij dat we gewend zijn om goed met elkaar om te gaan. Natuurlijk zal de fractie die de zetel moet missen niet juichen. Aan de andere kant zullen sommige anderen met bewondering kijken naar de nieuwe fractie, omdat het toch wel van lef getuigt om al dat werk op je hals te halen. Het blijkt in de praktijk niet zo makkelijk om als lokale beweging zelfstandig een zetel te halen. Dus er moet heel wat gebeuren tot de verkiezingen van 2022 en dat is allerminst een zeker traject. Schipbreuk in de nabije toekomst valt niet uit te sluiten. Daar komt bij dat we nu al dertien partijen hebben, wat kan een veertiende nog toevoegen? In haar persbericht schetst Haak het beleid dat wordt nagestreefd. Wat ik lees is weliswaar een transparante formulering, maar de inhoud is vooral wat Apeldoorn nu al doet en van plan is om te doen. Er is geen duidelijke toevoeging op wat andere partijen al inbrengen. Dat de overheid dienstbaar moet zijn aan de burgers, dat samenhang tussen plannen belangrijk is, dat constructieve samenwerking belangrijk is en dat we kansen zien door betere digitale dienstverlening. Wat is hier nieuw? Het enige onderscheidende is dat bij de naamgeving bewust afstand is genomen van elke verwijzing naar bekende politieke stromingen, maar dat is wel een erg dun verschil om een nieuwe organisatie te rechtvaardigen. De tijd zal ons leren wat de de kiemkracht van Groei & Toekomst is.
